นักการทูตและตุลาการศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ

เมื่อสำเร็จการศึกษาแล้ว โอวาดะกลับบ้านเกิดเมืองนอนเข้าทำงานที่กระทรวงการต่างประเทศ ได้ดำรงตำแหน่งหลายตำแหน่งในกระทรวงนี้ โดยตั้งแต่ ค.ศ. 1976–1978 เขาเป็นเลขานุการส่วนตัวของทาเกโอะ ฟูกูดะ (Takeo Fukuda) นายกรัฐมนตรีแห่งญี่ปุ่น ต่อมาใน ค.ศ. 1988–1989 ได้เป็นเอกอัครราชทูตญี่ปุ่นประจำองค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา ก่อนจะกลับไปดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเดิม และได้เลื่อนขึ้นเป็นรองรัฐมนตรีว่าการกระทรวงดังกล่าวใน ค.ศ. 1991–1993 ต่อมาใน ค.ศ. 1994–1998 เขาเป็นเอกอัครราชทูตญี่ปุ่นประจำสหประชาชาติ โดยได้เป็นประธานคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติถึงสองสมัย[1] ครั้นแล้ว จึงกลับไปดำรงตำแหน่งที่ประเทศแม่อีก โดยได้เป็นประธานสถาบันกิจการระหว่างประเทศแห่งญี่ปุ่น และที่ปรึกษารัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ทั้งนี้ ใน ค.ศ. 1999–2000 เขายังเป็นที่ปรึกษาอาวุโสของประธานธนาคารโลกด้วย

ต่อมาใน ค.ศ. 2003 หมู่ประจำชาติ (national group) ในศาลอนุญาโตตุลาการถาวร ซึ่งประกอบด้วยประเทศญี่ปุ่นและประเทศอื่น ๆ อีกสามสิบสองประเทศ รวมประเทศไทย ได้เสนอชื่อเขาเป็นตุลาการศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ สมัชชาใหญ่กับคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติเห็นพ้องกันเลือกตั้งให้เขาดำรงตำแหน่งดังกล่าว และบรรดาตุลาการศาลยุติธรรมระหว่างประเทศเลือกเขาเป็นประธานศาลยุติธรรมระหว่างประเทศตั้งแต่ ค.ศ. 2009–2015 นับเป็นชาวญี่ปุ่นคนแรกที่ได้เป็นประธานศาลนี้[2][3]

ก่อนที่จะหมดวาระลงใน ค.ศ. 2012 นั้น ใน ค.ศ. 2011 มีการเลือกตั้งตุลาการศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ และเขาก็ได้รับเลือกให้เป็นตุลาการต่อไปอีกวาระหนึ่ง โดยในการเลือกตั้งรอบแรก สมาชิกสมัชชาใหญ่จำนวน 119 คน ลงคะแนนให้เขา 170 คน ขณะที่สมาชิกคณะมนตรีความมั่นคงจำนวน 15 คน ลงคะแนนให้เขา 14 คน ซึ่งมากกว่าผู้สมัครรับเลือกตั้งคนอื่นใดทั้งสิ้น[4][5]

อาจารย์คณะนิติศาสตร์

นอกจากงานด้านการต่างประเทศแล้ว โอวาดะยังเป็นอาจารย์คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยโตเกียว, คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด, คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก, คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย, อาจารย์สถาบันกฎหมายระหว่างประเทศแห่งกรุงเฮก, อาจารย์กฎหมายระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยวาเซดะ และอาจารย์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ทั้งยังเป็นกรรมการบริหารมูลนิธิสหประชาชาติด้วย